گفته بودم نرو
پاروقلبم نذار
گفته بودم به این
زودیاکم نیار
امارفتی ونموندی
دلوبدجوری سوزوندی
چه ساده زدی زیرش
زدی عهدتوشکوندی
...............
دیرشد
برگشتی امادلم پیرشد
قلبم ازعشقت دیگه سیرشد
دلم جای دیگه اسیرشد
دیرشد
برگشتی امادلم پیرشد
قلبم ازعشقت دیگه سیرشد
دلم جای دیگه اسیرشد
دلم پیرشد
.......................
گفته بودم نرو
پاروقلبم نذار
گفته بودم به این
زودیاکم نیار
امارفتی ونموندی
دلوبدجوری سوزوندی
چه ساده زدی زیرش
زدی عهدتوشکوندی
...................
دیرشد
برگشتی امادلم پیرشد
قلبم ازعشقت دیگه سیرشد
دلم جای دیگه اسیرشد
دلم پیرشد

دیشب با خدا دعوایم شد ......

با هم قهر کردیم .....فکر کردم دیگر مرا دوست ندارد......

رفتم گوشه ای نشستم .... چند قطره اشک ریختم..... و خوابم برد

صبح که بیدار شدم .... مادرم گفت...

نمیدانی از دیشب تا صبح چه " بارونی " می آمد ....!!

تا اونور دنیا باشی پشت ابرا باشی
دوست دارم
من آرزومه دلت با من بمونه هی بگی بمون
تو عشق مهربون من
کی جز من هواتو داره؟! هوای گریه داره
وقتی دوری تو
کی مثل من برات می میره؟! همش دلش می گیره
وقتی دوری تو
.
.
.
اما تو نموندی کاش می فهمیدم از اول عشق تو برای من نبود
واسه تو هرکاری کردم اما چاره چی دلت با من نبود
آروم آروم دوباره دل هوای گریه داره بعد رفتنت
دلتنگتم دوباره جونم و می گیره عطر پیرهنت
.
.
.

به همین سادگی رفتی
بی خداحافظ عزیزم
سهم تو شد روز تازه
سهم من اشک که بریزم
به همین سادگی کم شد
عمر گل بوته تو دستم
گله از تو نیست میدونم
خودم اینو از تو خواستم
به جون ستاره هامون
تو عزیزتر از چشامی
هر جا هستی خوب و خوش باش
تا ابد بغض صدامی
تو رو محض لحظه هامون
نشه باورت یه وقتی
که دوست ندارم اینو
به خدا گفتم به سختی
من اگه دوست نداشتم
پای غم هات نمی موندم
واست این همه ترانه
از ته دل نمی خوندم
اگه گفتم برو خوبم
واسه این بود که می دیدم
داری آب می شی ، می میری
اینو از همه شنیدم
دارم از دوریت می میرم ؛
تا کنار من نسوزی
از دلم نمی ری عمرم
نفسامی که هنوزی
تو رو محض خیره هامون
که نفس نفس خدا شد
از همون لحظه که رفتی
روحم از تنم جدا شد
تو که تنها نمی مونی
من تنها رو دعا کن
خاطراتمو نگه دار
اما دستامو رها کن
دست تو اول عشق
بسپارش به آخرین مرد
مردی که پشت یه دیوار
واسه چشمات گریه می کرد
گریه می کرد
گریه می کرد

نکاتی برای نیت روزه در ماه مبارک رمضان

نیت روزه ماه مبارک رمضان

لازم نیست انسان نیت روزه را از قلب خود بگذراند یا مثلا بگوید روزه می‌گیرم بلکه همین‌قدر که براى انجام فرمان خداوند عالم از اذان صبح تا مغرب، کارى که روزه را باطل می‌کند انجام ندهد، کافى است و براى آن که یقین کند تمام این مدت را روزه بوده، باید مقدارى پیش از اذان صبح و مقدارى هم بعد از مغرب از انجام کارى که روزه را باطل می‌کند خوددارى نماید.
انسان می‌تواند در هر شب از ماه رمضان برای روزه‌ی فرداى آن نیت کند اما بهتر است که شب اول ماه نیت روزه‌ی همه ماه را بنماید.
از اول شب ماه رمضان تا اذان صبح، هر وقت نیت روزه فردا را بکند اشکال ندارد.
وقت نیت روزه مستحبى از اول شب است تا موقعى که به اندازه نیت کردن به مغرب وقت مانده باشد، یعنی اگر تا آن موقع کارى که روزه را باطل می‌کند انجام نداده باشد و نیت روزه مستحبى کند، روزه او صحیح است.
کسى که پیش از اذان صبح بدون نیت روزه خوابیده است، اگر پیش از ظهر بیدار شود و نیت کند، روزه او صحیح است چه روزه او واجب باشد چه مستحب، و اگر بعد از ظهر بیدار شود، نمی‌تواند نیت روزه واجب نماید.
اگر بخواهد غیر روزه رمضان، روزه دیگرى بگیرد باید آن را معین نماید، مثلا نیت کند که روزه قضا یا روزه نذر می‌گیرم، ولى در ماه رمضان لازم نیست نیت کند که روزه ماه رمضان می‌گیرم، بلکه اگر نداند ماه رمضان است، یا فراموش نماید و روزه دیگرى را نیت کند، روزه ماه رمضان حساب می‌شود.
اگر بداند ماه رمضان است و عمدا نیت روزه غیر رمضان کند، نه روزه رمضان حساب می‌شود و نه روزه‌اى که قصد کرده است.
اگر مثلا به نیّت روز اول ماه، روزه بگیرد، بعد بفهمد روز دوم یا سوم بوده، روزه او صحیح است.
اگر پیش از اذان صبح نیت کند و بی‌هوش شود و در بین روز به هوش آید، بنابر احتیاط واجب باید روزه آن روز را تمام نماید و اگر تمام نکرد،قضاى آن را بجا آورد.
اگر پیش از اذان صبح نیت کند و بخوابد و بعد از مغرب بیدار شود، روزه‌اش صحیح است.
اگر نداند یا فراموش کند که ماه رمضان است و پیش از ظهر متوجه شود، چنانچه کارى که روزه را باطل می‌کند انجام نداده باشد، باید نیت کند و روزه او صحیح است و اگر کارى که روزه را باطل می‌کند انجام داده باشد، یا بعدازظهر متوجه شود که ماه رمضان است، روزه او باطل می‏باشد ولى باید تا مغرب کارى که روزه را باطل می‌کند انجام ندهد و بعد از ماه رمضان هم روزه آن روز را قضا نماید.
اگر بچه پیش از اذان صبح ماه رمضان بالغ شود، باید روزه بگیرد، واگر بعد از اذان بالغ شود، روزه آن روز بر او واجب نیست.
کسى که روزه قضا یا روزه واجب دیگرى برعهده‌ی خویش دارد، نمی‌تواند روزه مستحبى بگیرد و چنانچه فراموش کند و روزه مستحب بگیرد، در صورتى که پیش از ظهر یادش بیاید، روزه مستحبى او به هم می‌خورد و می‌تواند نیت خود را به روزه واجب برگرداند و اگر بعد از ظهر متوجه شود، روزه او باطل است و اگر بعد از مغرب یادش بیاید روزه‏اش صحیح است، اگر چه بی‌اشکال نیست.
اگر غیر از روزه ماه رمضان، روزه معین دیگرى بر انسان واجب باشد، مثلا نذر کرده باشد که روز معینى را روزه بگیرد، چنانچه عمدا تا اذان صبح نیت نکند روزه‏اش باطل است و اگر نداند که روزه آن روز بر او واجب است یا فراموش کند و پیش از ظهر یادش بیاید، چنانچه کارى که روزه را باطل می‌کند انجام نداده باشد، روزه او صحیح و گرنه باطل می‌باشد.
اگر براى روزه واجب غیرمعینى مثل روزه کفاره عمدا تا نزدیک ظهر نیت نکند، اشکال ندارد بلکه اگر پیش از نیت تصمیم داشته باشد که روزه نگیرد یا تردید داشته باشد که بگیرد یا نه، چنانچه کارى که روزه را باطل می‌کند انجام نداده باشد، و پیش از ظهر نیت کند، روزه او صحیح است.
اگر کافری پیش از ظهر ماه رمضان مسلمان شود و حتی از اذان صبح تا آن وقت کارى که روزه را باطل می‌کند انجام نداده باشد نمی‌تواند روزه بگیرد و قضا هم ندارد.
اگر مریض پیش از ظهر ماه رمضان خوب شود و از اذان صبح تا آن وقت کارى که روزه را باطل می‌کند انجام نداده باشد، باید نیت روزه کند و آن روز را روزه بگیرد، و چنانچه بعد از ظهر خوب شود، روزه آن روز بر او واجب نیست.
روزى را که انسان شک دارد آخر شعبان است یا اول رمضان، واجب نیست روزه بگیرد و اگر بخواهد روزه بگیرد می‌تواند نیت روزه رمضان کند ولى اگر نیت روزه قضا و مانند آن بنماید و چنانچه بعد معلوم شود ماه رمضان بوده، روزه‌ی آن روز جزئی از روزه‌های ماه رمضان حساب می‌شود.
اگر روزى را که شک دارد آخر شعبان است یا اول رمضان، به نیت روزه قضا یا روزه مستحبى و مانند آن روزه بگیرد و در بین روز بفهمد که ماه رمضان است، باید نیت روزه رمضان کند.
اگر در روزه واجب معینى مثل روزه رمضان از نیت روزه گرفتن برگردد، روزه‌اش باطل است ولى چنانچه نیت کند که چیزى را که روزه را باطل می‌کند بجا آورد، در صورتى که آن را انجام ندهد روزه‌اش باطل نمی‌شود.
در روزه مستحب و روزه واجبى که وقت آن معین نیست مثل روزه کفاره، اگر قصد کند کارى که روزه را باطل می‌کند انجام دهد، یا مردد شود که به جا آورد یا نه، چنانچه به جا نیاورد و پیش از ظهر دوباره نیت روزه کند، روزه او صحیح است.

این دعا بعد از نماز خوانده شود

دعای یا علی یا عظیم ماه مبارک رمضان

یا عَلِیُّ یا عَظیمُ یا غَفُورُ یا رَحیمُ اَنْتَ الرَّبُّ الْعَظیمُ الَّذی لَیْسَ کَمِثْلِهِ شَیءٌ

ای والا ای بزرگ ای آمرزنده ای مهربان تویی پروردگار بزرگی که نیست مانند او چیزی

وَ هُوَ السَّمیعُ الْبَصیرُ وَ هذا شَهْرٌ عَظَّمْتَهُ وَ کَرَّمْتَهُ وَ شَرَّفْتَهُ وَ فَضَّلْتَهُ

و او شنوا و بینا است و این ماهی است که آنرا بزرگ و گرامی داشته و او را شرافت و برتری داده ای

عَلَی الشُّهُورِ وَ هُوَ الشَّهْرُ الَّذی فَرَضْتَ صِیامَهُ عَلَیَّ وَ هُوَ شَهْرُ

بر ماههای دیگر و این ماهی است که روزه آن را بر من واجب کرده و این ماه

رَمَضانَ الَّذی اَنْزَلْتَ فیهِ الْقُرْآنَ هُدیً لِلنّاسِ وَ بَیِّناتٍ مِنَ الْهُدی

رمضان است همان ماهی که قرآن را در آن فرو فرستادی آن قرآنی که راهنمای مردم و نشانه های روشنی از هدایت

وَالْفُرْقانِ وَ جَعَلْتَ فیهِ لَیْلَةَ الْقَدْرِ وَ جَعَلْتَها خَیْراً مِنْ اَلْفِ شَهْرٍ فَیا

و جدا ساختن (میان حق و باطل ) است و قراردادی در این ماه شب قدر را و آن را بهتر از هزار ماه کردی پس ای

ذَالْمَنِّ وَ لا یُمَنُّ عَلَیْکَ مُنَّ عَلَیَّ بِفَکاکِ رَقَبَتی مِنَ النّارِ فیمَنْ تَمُنُّ

منت داری که کسی بر تو منت ندارد منت نه بر من به آزاد ساختنم از آتش در میان آنانکه

عَلَیْهِ وَ اَدْخِلْنِی الْجَنَّةَ بِرَحْمَتِکَ یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ

بر آنها منت نهی و داخل بهشتم گردان برحمتت ای مهربانترین مهربانان.

بررسی چیزهایی که روزه در ماه مبارک رمضان را باطل می کنند

چیزهایی که روزه را باطل می کنند

نه چیز روزه را باطل می‌کند که برخی از آن‌ها عبارتند از:

1- خوردن و آشامیدن
2- دروغ بستن به خدا و پیغمبر(ص) و جانشینان پیغمبر(ع)
3- رساندن غبار غلیظ به حلق
4- فرو بردن تمام سر در آب
5- باقى ماندن بر جنابت و حیض تا اذان صبح
6- اماله کردن با چیزهاى روان
7- قى کردن
خوردن و آشامیدن:
اگر روزه‌دار عمدا چیزى بخورد یا بیاشامد، روزه او باطل می‌شود، چه خوردن و آشامیدن آن چیز معمول باشد مثل نان و آب، چه معمول نباشد مثل خاک و شیره درخت، چه کم باشد یا زیاد. حتى اگر مسواک را از دهان بیرون آورد و دوباره به دهان ببرد و رطوبت آن را فرو برد، روزه او باطل می‌شود مگر آنکه رطوبت مسواک در آب دهان طورى از بین برود که رطوبت خارج به آن گفته نشود.
اگر موقعى که مشغول غذا خوردن است بفهمد صبح شده باید لقمه را از دهان بیرون آورد و چنانچه عمدا فرو برد روزه‌اش باطل است و به دستورى که بعدا گفته خواهد شد کفاره هم بر او واجب می‌شود.
اگر روزه‌دار سهوا (غیرعمدی) چیزى بخورد یا بیاشامد، روزه‌اش باطل نمی‌شود.
احتیاط واجب آن است که روزه‏دار از استعمال آمپولى که به جاى غذا به کار مى رود خوددارى کند ولى تزریق آمپولى که عضو را بى حس می‌کند یا به جاى دوا استعمال می‌شود اشکال ندارد.
اگر روزه‏دار چیزى را که لاى دندان مانده است عمدا فرو ببرد، روزه‌اش باطل می‌شود.
کسى که می‌خواهد روزه بگیرد، لازم نیست پیش از اذان دندانهایش را خلال کند، ولى اگر بداند غذایى که لاى دندان مانده در روز فرو مى رود، چنانچه خلال نکند و چیزى از آن فرو رود روزه‌اش باطل می‌شود، بلکه اگر فرو هم نرود، بنابر احتیاط واجب باید قضاى آن روز را بگیرد.
فرو بردن آب دهان، اگر چه به‌ واسطه‌ی خیال کردن ترشى و مانند آن در دهان جمع شده باشد، روزه را باطل نمی‌کند.
فرو بردن اخلاط سر و سینه، تا به فضاى دهان نرسیده اشکال ندارد ولى اگر داخل فضاى دهان شود، احتیاط واجب آن است که آن را فرو نبرد.
اگر روزه دار به قدرى تشنه شود که بترسد از تشنگى بمیرد، می‌تواند به اندازه‌اى که از مردن نجات پیدا کند آب بیاشامد، ولى روزه او باطل می‌شود و اگر ماه رمضان باشد باید در بقیه روز از انجام دادن کارى که روزه را باطل می‌کند خوددارى نماید.
جویدن غذا براى بچه یا پرنده و چشیدن غذا و مانند اینها که معمولا به حلق نمی‌رسد، اگر چه اتفاقا به حلق برسد روزه را باطل نمی‌کند ولى اگر انسان از اول بداند که به حلق مى رسد چنانچه فرو رود روزه‌اش باطل می‌شود و باید قضاى آن را بگیرد و کفاره هم بر او واجب است.
انسان نمی‌تواند براى ضعف روزه را بخورد، ولى اگر ضعف او به قدرى است که معمولا نمی‌شود آن را تحمل کرد خوردن روزه اشکال ندارد.
دروغ بستن به خدا و پیغمبر(ص):
اگر روز‏ه دار به گفتن یا به نوشتن یا به اشاره و مانند اینها، به خدا و پیغمبر(ص) و جانشینان آن حضرت(ع) عمدا نسبت دروغ بدهد اگر چه فورا بگوید دروغ گفتم یا توبه کند روزه او باطل است و احتیاط واجب آن است که حضرت زهرا(سلام الله علیها) و سایر پیغمبران و جانشینان آنان هم در این حکم فرقى ندارند.
اگر بخواهد خبرى را که نمی‌داند راست است یا دروغ، نقل کند، بنابر احتیاط واجب باید از کسى که آن خبر را گفته یا از کتابى که آن خبر در آن نوشته شده، نقل نماید لیکن اگر خودش هم خبر بدهد روزه‏اش باطل نمی‌شود.
اگر چیزى را به اعتقاد این که راست است از قول خدا یا پیغمبر(ص) نقل کند و بعد بفهمد دروغ بوده، روزه اش باطل نمی‌شود.
اگر بداند دروغ بستن به خدا و پیغمبر(ص) روزه را باطل می‌کند و چیزى را که می‌داند دروغ است به آنان نسبت دهد و بعدا بفهمد آن چه را که گفته راست ‏بوده، روزه اش صحیح است.
اگر دروغى را که دیگرى ساخته عمدا به خدا و پیغمبر(ص) و جانشینان پیغمبر(ع) نسبت دهد، روزه اش باطل می‌شود، ولى اگر از قول کسى که آن دروغ را ساخته نقل کند، اشکال ندارد.
اگر از روزه ‏دار بپرسند که آیا پیغمبر(صلى الله علیه و آله و سلم) چنین مطلبى فرموده اند و او جایى که در جواب باید بگوید نه، عمدا بگوید بلى، یا جایى که باید بگوید بلى، عمدا بگوید نه، روزه اش باطل می‌شود.
اگر از قول خدا یا پیغمبر(ص) حرف راستى را بگوید، بعد بگوید دروغ گفتم یا در شب دروغى را به آنان نسبت دهد و فرداى آن روز که روزه می‌باشد بگوید آنچه دیشب گفتم راست است، روزه اش باطل می‌شود.
رساندن غبار غلیظ به حلق:
رساندن غبار غلیظ به حلق روزه را باطل می‌کند، چه غبار چیزى باشد که خوردن آن حلال است، مثل آرد، یا غبار چیزى باشد که خوردن آن حرام است.
اگر به واسطه باد، غبار غلیظی پیدا شود و انسان با این که متوجه است مواظبت نکند و به حلق برسد، روزه اش باطل می‌شود.
اگر روزه دار مواظبت نکند و غبار یا بخار یا دود و مانند اینها داخل حلق شود، چنانچه یقین داشته که به حلق نمی‌رسیده روزه‏اش صحیح است.
اگر به واسطه باد، غبار غلیظی پیدا شود و انسان با این که متوجه است مواظبت نکند و به حلق برسد، روزه اش باطل می‌شود.
اگر فراموش کند که روزه است و مواظبت نکند یا بی‌اختیار غبار و مانند آن به حلق او برسد روزه‏اش باطل نمی‌شود و چنانچه ممکن است باید آن را بیرون آورد.
فرو بردن سر در آب:
اگر روزه‌دار عمدا تمام سر را در آب فرو ببرد، اگرچه باقى بدن او از آب بیرون باشد، بنا بر احتیاط واجب باید قضاى آن روزه را بگیرد ولى اگر تمام بدن را آب بگیرد و مقدارى از سر بیرون باشد روزه او باطل نمی‌شود.
اگر نصف سر را یک دفعه و نصف دیگر آن را دفعه دیگر در آب فرو برد روزه‏اش باطل نمی‌شود.
اگر شک کند که تمام سر زیر آب رفته یا نه، روزه‏اش صحیح است.
اگر سر زیر آب برود ولى مقدارى از موها بیرون بماند روزه باطل می‌شود.
احتیاط واجب آن است که سر را در گلاب هم فرو نبرد ولى در آبهاى مضاف دیگر یا چیزهاى دیگر که روان است، اشکال ندارد.
اگر روزه‌دار بی‌اختیار در آب بیفتد و تمام سر او را آب بگیرد یا فراموش کند که روزه است و سر در آب فرو برد، روزه او باطل نمی‌شود.
اگر برحسب عادت، با افتادن در آب، سرش زیر آب مى رود؛ چنانچه با توجه به این مطلب خود را در آب بیندازد و سرش زیر آب برود روزه‏اش باطل می‌شود.
اگر فراموش کند که روزه است و سر را در آب فرو برد یا دیگرى به زور سر او را در آب فرو برد، چنانچه در زیر آب یادش بیاید که روزه است یا آن کس دست خود را بردارد، باید فورا سر را بیرون آورد و چنانچه بیرون نیاورد، روزه‏اش باطل می‌شود.
اگر فراموش کند که روزه است و به نیت غسل سر را در آب فرو برد، روزه و غسل او صحیح است.
اگر بداند که روزه است و عمدا براى غسل سر را در آب فرو برد، چنانچه روزه او روزه واجبى باشد مثل روزه کفاره که وقت معینى ندارد، غسل صحیح و روزه باطل می‌باشد ولى اگر مثل روزه‌ی نذری در روز معین واجب در زمان معین باشد، اگر با فرو بردن سر در آب قصد غسل کند روزه او باطل است و بنابر احتیاط واجب غسل او هم باطل است، مگر آن که در زیر آب یا در حال خارج شدن از آب نیت غسل کند که در این صورت غسل او صحیح است و اما اگر روزه ماه رمضان باشد، هم غسل و هم روزه باطل است مگر آن که در همان زیر آب توبه نماید و در حال خارج شدن از آب نیت غسل کند که در این صورت غسل او صحیح است.
اگر براى آنکه کسى را از غرق شدن نجات دهد، سر را در آب فرو برد، اگرچه نجات دادن او واجب باشد، روزه‏اش باطل است.
باقى ماندن بر جنابت و حیض تا اذان صبح:
اگر جنب عمداً، تا اذان صبح غسل نکند یا اگر وظیفه او تیمم است عمدا تیمم ننماید، روزه‏اش باطل است.
اگر کسى در غیر از روزه‌های ماه رمضان و قضاى آن (از اقسام روزه هاى واجب و مستحب) عمداً تا اذان صبح غسل نکند و تیمّم هم ننماید، روزه اش صحیح است.
کسى که جنب است و می‌خواهد روزه واجبى بگیرد که مثل روزه‌ی رمضان وقت آن معین است، چنانچه عمدا غسل نکند تا وقت تنگ شود، می‌تواند با تیمم روزه بگیرد و صحیح است.
اگر جنب در ماه رمضان غسل را فراموش کند و بعد از یک روز یادش بیاید، باید روزه آن روز را قضا نماید و اگر بعد از چند روز یادش بیاید، باید روزه هر چند روزى را که یقین دارد جنب بوده قضا نماید. مثلا اگر نمی‌داند سه روز جنب بوده یا چهار روز، باید روزه سه روز را قضا کند.
کسى که در شب ماه رمضان جنب است و می‌داند که اگر بخوابد تا صبح بیدار نمی‌شود، نباید بخوابد و چنانچه بخوابد و تا صبح بیدار نشود روزه‏اش باطل است و قضا و کفاره بر او واجب می‌شود.
هرگاه جنب در شب ماه رمضان بخوابد و بیدار شود، اگر احتمال بدهد که اگر دوباره بخوابد براى غسل بیدار می‌شود، می‌تواند بخوابد.
کسى که در شب ماه رمضان جنب است و می‌داند یا احتمال می‌دهد که اگر بخوابد پیش از اذان صبح بیدار می‌شود، چنانچه تصمیم داشته باشد که بعد از بیدار شدن غسل کند و با این تصمیم بخوابد و تا اذان خواب بماند، روزه‏اش صحیح است.
کسى که در شب ماه رمضان جنب است و می‌داند یا احتمال می‌دهد که اگر بخوابد پیش از اذان صبح بیدار می‌شود، چنانچه غفلت داشته باشد که بعد از بیدار شدن باید غسل کند، در صورتى که بخوابد و تا اذان صبح خواب بماند، روزه‏اش صحیح است.
کسى که در شب ماه رمضان جنب است و می‌داند یا احتمال می‌دهد که اگر بخوابد پیش از اذان صبح بیدار می‌شود، چنانچه نخواهد بعد از بیدار شدن غسل کند، یا تردید داشته باشد که غسل کند یا نه، در صورتى که بخوابد و بیدار نشود، روزه‏اش باطل است.
اگر جنب در شب ماه رمضان بخوابد و بیدار شود و بداند یا احتمال دهد که اگر دوباره بخوابد پیش از اذان صبح بیدار می‌شود و تصمیم هم داشته باشد که بعد از بیدار شدن غسل کند، چنانچه دوباره بخوابد و تا اذان صبح بیدار نشود باید روزه‌ی آن روز را قضا کند و همچنین است اگر از خواب دوم بیدار شود و براى مرتبه سوم بخوابد، کفاره بر او واجب نمی‌شود.
خوابى را که در آن محتلم شده نباید خواب اول حساب کرد، بلکه اگراز آن خواب بیدار شود و دوباره بخوابد، خواب اول حساب می‌شود.
اگر روزه‏دار در روز محتلم شود، واجب نیست فورا غسل کند.
هرگاه در ماه رمضان بعد از اذان صبح بیدار شود و ببیند محتلم شده، اگرچه بداند پیش از اذان محتلم شده، روزه او صحیح است.
کسى که می‌خواهد قضاى روزه رمضان را بگیرد، هرگاه تا اذان صبح جنب بماند، اگر چه از روى عمد نباشد، روزه او باطل است.
کسى که مى خواهد قضاى روزه رمضان را بگیرد اگر بعد از اذان صبح بیدار شود و ببیند محتلم شده و بداند پیش از اذان محتلم شده است، چنانچه وقت قضاى روزه تنگ است ـ مثلا پنج روز روزه قضاى رمضان دارد و پنج روز هم به رمضان مانده است ـ باید بنا بر احتیاط واجب، هم آن روز را روزه بگیرد و هم بعد از رمضان آن را قضا کند و اگر وقت قضاى روزه تنگ نیست، باید روز دیگر روزه بگیرد و روزه آن روز صحیح نیست.
اگر در روزه واجبى غیر روزه رمضان و قضاى آن، تا اذان صبح جنب بماند، روزه‌اش صحیح است، چه وقت آن معین باشد و چه نباشد.
اگر زن پیش از اذان صبح از حیض پاک شود و عمدا غسل نکند یا اگر وظیفه او تیمم است تیمم نکند، روزه اش باطل است.
اگر زن پیش از اذان صبح از حیض پاک شود و براى غسل وقت نداشته باشد، چنانچه بخواهد روزه ماه رمضان یا قضاى آن را بگیرد، باید تیمم نماید و روزه‏اش صحیح است، و اگر بخواهد روزه مستحب یا روزه واجب مثل روزه کفاره و روزه نذرى بگیرد، اگرچه بدون تیمم هم روزه‏اش صحیح است، ولى احتیاط مستحب آن است که تیمم کند.
اگر زن نزدیک اذان صبح از حیض پاک شود و براى هیچ کدام از غسل و تیمم وقت نداشته باشد، یا بعد از اذان بفهمد که پیش از اذان پاک شده، روزه او صحیح است.
اگر زن بعد از اذان صبح از خون حیض پاک شود یا در بین روز خون حیض ببیند، اگر چه نزدیک مغرب باشد، روزه او باطل است.
اگر زن غسل حیض را فراموش کند و بعد از یک روز یا چند روز یادش بیاید، روزه‏هایى که گرفته صحیح است.
اگر زن پیش از اذان صبح در ماه رمضان از حیض پاک شود ودر غسل کردن کوتاهى کند و تا اذان غسل نکند و در تنگى وقت تیمم هم نکند، روزه‏اش باطل است. ولى چنانچه کوتاهى نکند، مثلا منتظر باشد که حمام زنانه شود، اگرچه سه مرتبه بخوابد و تا اذان غسل نکند، در صورتى که تیمم کند روزه او صحیح است.
اگر زنى که در حال استحاضه است، غسلهاى خود را به تفصیلى که در احکام استحاضه گفته شده به جا آورد، روزه او صحیح است.
کسى که مس میت کرده، یعنى جایى از بدن خود را به بدن میت رسانده می‌تواند بدون غسل مس میت روزه بگیرد و اگر در حال روزه هم میت را مس نماید، روزه او باطل نمی‌شود.
اماله کردن:
اماله کردن با چیز روان اگرچه از روى ناچارى و براى معالجه باشد، روزه را باطل می‌کند، ولى استعمال شیافهایى که براى معالجه است اشکال ندارد و احتیاط واجب آن است که از استعمال شیافهایى که براى کیف کردن است، مثل شیاف مورد استفاده برای تغذیه، خوددارى نمایند.
قی کردن:
هرگاه روزه‏دار عمدا قى کند – اگر چه به واسطه مرض و مانند آن ناچار باشد – روزه‏اش باطل می‌شود، ولى اگر سهوا یا بی‌اختیار قى کند، اشکال ندارد.
اگر در شب چیزى بخورد که می‌داند به واسطه خوردن آن در روز بی‌اختیار قى می‌کند، احتیاط واجب آن است که روزه آن روز را قضا نماید.
اگر روزه‏دار بتواند از قى کردن خوددارى کند، چنانچه براى او ضرر و مشقت نداشته باشد، باید خوددارى نماید.
اگر سهوا چیزى را فرو ببرد و پیش از رسیدن به شکم یادش بیاید که روزه است، چنانچه به قدرى پایین رفته باشد که اگر آن را داخل شکم کند خوردن نمی‌گویند، لازم نیست آن را بیرون آورد و روزه او صحیح است.
اگر یقین داشته باشد که به واسطه آروغ زدن چیزى از گلو بیرون می‌آید، نباید عمدا آروغ بزند، ولى اگر یقین نداشته باشد اشکال ندارد.
اگر آروغ بزند و بدون اختیار چیزى در گلو یا دهانش بیاید، باید آن را بیرون بریزد و اگر بى‌اختیار فرو رود، روزه‏اش صحیح است.
احکام چیزهایى که روزه را باطل می‌کند:
اگر انسان عمدا و از روى اختیار کارى که روزه را باطل می‌کند انجام دهد، روزه او باطل می‌شود و چنانچه از روى عمد نباشد اشکال ندارد، ولى جنب اگر بخوابد و به تفصیلى که در مساله گفته شد تا اذان صبح غسل نکند، روزه او باطل است.
اگر روزه‏دار سهوا یکى از کارهایى که روزه را باطل می‌کند انجام دهد و به خیال این که روزه‏اش باطل شده، عمدا دوباره یکى از آنها را بجا آورد، روزه او باطل می‌شود.
اگر چیزى به زور در گلوى روزه‌دار بریزند یا سر او را به زور در آب فرو ببرند، روزه او باطل نمی‌شود، ولى اگر مجبورش کنند که روزه خود را باطل کند مثلا به او بگویند اگر غذا نخورى ضرر مالى یا جانى به تو مى زنیم و خودش براى جلوگیرى از ضرر، چیزى بخورد، روزه او باطل می‌شود.
روزه‌دار نباید جایى برود که می‌داند چیزى در گلویش می‌ریزند یا مجبورش می‌کنند که خودش روزه خود را باطل کند، اما اگر قصد رفتن کند و نرود یا بعد از رفتن چیزى به خوردش ندهند، روزه او صحیح است و چنانچه از روى ناچارى کارى که روزه را باطل می‌کند انجام دهد، روزه او باطل می‌شود ولى اگرچیزى در گلویش بریزند، باطل شدن روزه او محل اشکال است.
آنچه براى روزه‌دار مکروه است:
برخی چیزهایی که براى روزه دار مکروه است:
ریختن دارو به چشم و سرمه کشیدن، در صورتى که مزه یا بوى آن به حلق برسد؛
انجام دادن هرکارى که مانند خون گرفتن و حمّام رفتن، باعث ضعف مى شود؛
بوکردن گیاهان معطر؛
نشستن زن در آب؛
استعمال شیاف؛
خیس کردن لباسى که در بدن دارد؛
کشیدن دندان و هرکارى که به واسطه آن از دهان خون بیاید؛
مسواک کردن با چوب تَر؛

متن یکی از دعاهای وداع با ماه مبارک رمضان

دعای وداع ماه مبارک رمضان

((اَلْحَمدُلِلّهِ وَ سَلامٌ عَلى عِبادِهِ الَّذینَ اصْطَفى )) چنین گوید این گنه کار روسیاه عبّاس قمّى عَفَى اللّهُ عَنْهُ بعد از آنکه بعون اللّه تعالى کتاب مفاتیح الجنان را تاءلیف نمودم و در اقطار منتشر گشت بخاطرم رسید که در طبع دویّم آن بر آن زیاد کنم دعاى وداعى براى ماه رمضان و خطبه روز عید فطر و زیارت جامعه ائمّة المؤ منین و دعاى ((اَللّهُمَّ اِنّى زُرْتُ هذَا الاِْمامَ)) که در عقب زیارات خوانده مى شود و زیارت وداعى که هر یک از ائمّه علیهم السلام را به آن وداع کنند و رُقعه اى که براى حاجت مى نویسند و دعائى که در غیبت امام عصر عجل اللّه فرجه باید خوانده شود و آداب زیارت به نیابت بواسطه کثرت حاجت به اینها لکن دیدم هرگاه این کار را کنم فتح بابى شود براى تصرّف در کتاب مفاتیح و بسا شود بعضى از فضولان بعد از این در آن کتاب بعضى از ادعیه دیگر بیفزایند یا از آن کم کنند و به اسم مفاتیح الجنان در میان مردم رواج دهند چنانکه در مفتاح الجنان مشاهده مى شود لاجرم کتاب را به همان حال خود گذاشتم و این هشت مطلب را بعد از تمام شدن مفاتیح ملحق به آن نمودم و به لعنت خداوند قَهّار و نفرین رسول خدا صلى الله علیه و آله و ائمّه اطهارعلیهم السلام واگذار و حواله نمودم کسى را که در مفاتیح تصرّف کند اینک شروع کنیم به ذکر آن هشت مطلب.

اوّل دعاى وداع ماه مبارک رمضان است شیخ کلینى رضوان اللّه علیه در کتاب کافى روایت کرده از ابوبصیر از حضرت صادق علیه السلام این دعا را براى وداع ماه رمضان .
اَللّهُمَّ اِنَّکَ قُلْتَ فى کِتابِکَ الْمُنْزَلِ
خدایا تو فرمودى در قرآنت که نازل فرمودى :
شَهْرُ رَمَضانَ الَّذى اُنْزِلَ فیهِ الْقُرْآنُ وَهذا شَهْرُ رَمَضانَ وَقَدْ تَصَرَّمَ
((ماه رمضانى که نازل شد در آن ماه قرآن )) و این ماه رمضان است که گذشت
فَاَسْئَلُکَ بِوَجْهِکَ الْکَریمِ وَکَلِماتِکَ التّآمَّةِ اِنْ کانَ بَقِىَ عَلَىَّ ذَنْبٌ لَمْ
پس از تو خواهم به ذات بزرگوارت و کلمات تامه و کاملت که اگر گناهى به گردن من باقى مانده
تَغْفِرْهُلى اَوْتُریدُ اَنْ تُعَذِّبَنى عَلَیْهِ اَوْ تُقایِسَنى بِهِ اَنْ [لا] یَطْلُعَ فَجْرُ
که آنرا نیامرزیده اى یا مى خواهى مرا به جرم آن عذاب کنى یا بدان مرا بسنجى (مى خواهم ) که طلوع نکند سپیده دم
هذِهِ اللَّیْلَةِ اَوْ یَتَصَرَّمَ هذَا الشَّهْرُ اِلاّ وَقَدْ غَفَرْتَهُ لى یا اَرْحَمَ
این شب یا بگذرد این ماه جز آنکه آمرزیده باشى آنرا از من اى مهربانترین
الرّاحِمینَ اَللّهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ بِمَحامِدِکَ کُلِّها اَوَّلِها وَآخِرِها ما قُلْتَ
مهربانان خدایا ستایش تو را است به همه ستایش هایت آغازش و انجامش چه آن ستایشهایى که
لِنَفْسِکَ مِنْها وَما قالَ الْخَلاَّئِقُ الْح آمِدُونَ الْمُجْتَهِدُونَ الْمَعْدُودُونَ
خودت براى ذات خود بیان کرده اى و چه آنها که آفریدگان ستایش کننده و کوشا و معدودى
الْمُوَفِّرُونَ ذِکْرَکَ وَالشُّکْرَ لَکَ الَّذینَ اَعَنْتَهُمْ عَلى اَدآءِ حَقِّکَ مِنْ
که بسیار یاد تو کنند و سپاست گزارند به زبان آرند آنانکه یاریشان کردى بر اداى حق خود از
اَصْنافِ خَلْقِکَ مِنَ الْمَلاَّئِکَةِ الْمُقَرَّبینَ وَالنَّبِیّینَ وَالْمُرْسَلینَ
طبقات مختلف آفریدگانت از فرشتگان مقرب و پیمبران و مرسلین
وَاَصْنافِ النّاطِقینَ وَالْمُسَبِّحینَ لَکَ مِنْ جَمیعِ الْعالَمینَ على اَنَّکَ
و طبقات دیگر از گویندگان و تسبیح کنندگانت از همه مردم عالم (ستایشت کنم ) بر اینکه
بَلَّغْتَنا شَهْرَ رَمَضانَ وَعَلَیْنا مِنْ نِعَمِکَ وَعِنْدَنا مِنْ قِسَمِکَ
ما را به ماه رمضان رساندى و ما در زیر بار نعمتهاى تو بودیم و در نزد ما بود بهره هاى تو
وَاِحْسانِکَ وَتَظاهُرِ امْتِنانِکَ فَبِذلِکَ لَکَ مُنْتَهَى الْحَمْدِ الْخالِدِ
و احسانت و منّت هاى پى در پیت و به همین جهت تو را ستایش کنم به آخرین حد ستایش ستایشى جاویدان
الدّآئِمِ الرّاکِدِ الْمُخَلَّدِ السَّرْمَدِ الَّذى لا یَنْفَدُ طُولَ الاَْبَدِ جَلَّ ثَنآئُکَ
و دائمى و ماندنى و همیشگى و بى حد و انتهایى که تا ابد پایان نداشته باشد، براستى که برجسته است ثناى تو
اَعَنْتَنا عَلَیْهِ حَتّى قَضَیْتَ عَنّا صِیامَهُ وَقِیامَهُ مِنْ صَلوةٍ وَما کانَ مِنّا
که ما را یارى کردى بر انجام فرائض این ماه تا بخوبى گذراندى از ما روزه و نمازش را و همچنین اعمال نیک دیگرى که
فیهِ مِنْ بِرٍّ اَوْ شُکْرٍ اَوْ ذِکْرٍ اَللّهُمَّ فَتَقَبَّلْهُ مِنّا بِاَحْسَنِ قَبُولِکَ
در این ماه از ما سر زد از نیکوکارى یا سپاسگزارى یا ذکرى خدایا پس آنها را بپذیر از ما به بهترین پذیرش خود
وَتَجاوُزِکَ وَعَفْوِکَ وَصَفْحِکَ وَغُفْرانِکَ وَحَقیقَةِ رِضْوانِکَ حَتّى
و بهترین گذشت و عفو و چشم پوشى و آمرزش و حقیقت خوشنودیت تا به حدى که
تُظَفِّرَنا فیهِ بِکُلِّ خَیْرٍ مَطْلُوبٍ وَجَزیلِ عَطآءٍ مَوْهُوبٍ وَتُوقِیَنا فیهِ
برسانى ما را در این ماه به هر خوبى و خیرى که مطلوب ما است و به عطاى شایانى که ببخشى و نگاهمان دارى در آن
مِنْ کُلِّ مَرْهُوبٍ اَوْ بَلاَّءٍ مَجْلُوبٍ اَوْ ذَنْبٍ مَکْسُوبٍ اَللّ هُمَّ اِنّى
از هر چیز هراسناک یا بلایى که بر سرمان آید یا گناهى که بهم رسد خدایا از تو خواهم
اَسْئَلُکَ بِعَظیمِ ما سَئَلَکَ بِهِ اَحَدٌ مِنْ خَلْقِکَ مِنْ کَریمِ اَسْمآئِکَ
به بزرگترین چیزى که یکى از آفریدگانت از تو درخواست کنند از نامهاى
وَجَمیلِ ثَنآئِکَ وَخآصَّةِ دُعآئِکَ اَنْ تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ
بزرگوارت و از ثناى برجسته ات و از دعاى مخصوصت که درود فرستى بر محمد و آل محمد
وَاَنْ تَجْعَلَ شَهْرَنا هذا اَعْظَمَ شَهْرِ رَمَضانَ مَرَّ عَلَیْنا مُنْذُ اَنْزَلْتَنا اِلَى
و دیگر آنکه بگردانى این ماه رمضان را بزرگترین ماه رمضانى که بر ما گذشته است از آن روزى که ما را به این
الدُّنْیا بَرَکَةً فى عِصْمَةِ دینى وَخَلاصِ نَفْسى وَقَضآءِ حَوآئِجى
دنیا آورده اى تاکنون از این نظر که آنرا برکتى قرار دهى در ضمن نگهدارى دینم و رهایى خودم (از دوزخ )
وَتُشَفِّعَنى فى مَسآئِلى وَتَمامِ النِّعْمَةِ عَلَىَّ وَصَرْفِ السّوَُّءِ عَنّى
و برآوردن حاجاتم و دیگر آنکه شفاعتم را بپذیرى در خواسته هایم و کامل کردن نعمتت را بر من
وَلِباسِ الْعافِیَةِ لى فیهِ وَاَنْ تَجْعَلَنى بِرَحْمَتِکَ مِمَّنْ خِرْتَ لَهُ لَیْلَةَ
و گرداندن بدى را از من و پوشاندن لباس عافیت را در این ماه بر من و مرا به رحمت خود از آن کسانى قرار دهى که شب
الْقَدْرِ وَجَعَلْتَها لَهُ خَیْراً مِنْ اَلْفِ شَهْرٍ فى اَعْظَمِ الاَْجْرِ وَکَرآئِمِ
قدر را که بهتر از هزار ماه گردانیدى براى آنها اختیار کرده اى در بزرگترین پاداش و گرامى ترین
الذُّخْرِ وَحُسْنِ الشُّکْرِ وَطُولِ الْعُمْرِ وَدَوامِ الْیُسْرِ اَللّهُمَّ وَاَسْئَلُکَ
ذخائر و سپاسگزارى نیک و طول عمر و آسودگى همیشگى خدایا و از تو خواهم
بِرَحْمَتِکَ وَطَوْلِکَ وَعَفْوِکَ وَنَعْمآئِکَ وَجَلالِکَ وَقَدیمِ اِحْسانِکَ
به رحمتت و به بخشش و گذشتت و نعمتهاى (بسیار) و جلال و احسان دیرینه
وَامْتِنانِکَ اَنْ لا تَجْعَلَهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنّا لِشَهْرِ رَمَضانَ حَتّى تُبَلِّغَناهُ
و منت گذاریت که این ماه را آخرین ماه رمضان ما قرار ندهى تا اینکه برسانى ما را
مِنْ قابِلٍ عَلى اَحْسَنِ حالٍ وَتُعَرِّفَنى هِلالَهُ مَعَ النّاظِرینَ اِلَیْهِ
بدان در سال آینده به بهترین حال و نشان دهى به من ماه نو این ماه را به همراه بینندگان آن
وَالْمُعْتَرِفینَ لَهُ فى اَعْفى عافِیَتِکَ وَاَنْعَمِ نِعْمَتِکَ وَاَوْسَعِ رَحْمَتِکَ
و اعتراف کنندگان به حق آن در بهترین عافیت و تندرستى که به من داده و کاملترین نعمتت و فراخترین رحمتت
وَاَجْزَلِ قِسَمِکَ یا رَبِّىَ الَّذى لَیْسَ لى رَبُّ غَیْرُهُ لا یَکُونُ هذَا
و شایانترین بهره هایت اى پروردگار من که جز او پروردگارى ندارم چنان نباشد که این
الْوَداعُ مِنّى لَهُ وَداعَ فَنآءٍ وَلا آخِرَ الْعَهْدِ مِنّى لِلِقآءٍ حَتّى تُرِیَنیهِ مِنْ
وداعى که من از این ماه مى کنم وداع فنا و مرگ من و آخرین بار دیدار من از این ماه باشد بلکه در سال آینده نیز آنانرا
قابِلٍ فى اَوْسَعِ النِّعَمِ وَاَفْضَلِ الرَّجآءِ وَاَ نَا لَکَ عَلى اَحْسَنِ الْوَفآءِ
به ما بنمایان در فراخترین نعمتها و بهترین امیدها و در حالى که من (نسبت به تو) وفادارتر باشم
اِنَّکَ سَمیعُ الدُّعآءِ اَللّهُمَّ اسْمَعْ دُعآئى وَارْحَمْ تَضَرُّعى وَتَذَلُّلى
که براستى تویى شنواى دعاها خدایا دعایم را اجابت کن و به تضرع و زارى و خواریم
لَکَ وَاسْتِکانَتى وَتَوَکُّلى عَلَیْکَ وَاَنَا لَکَ مُسَلِّمٌ لا اَرْجُو نَجاحاً وَلا
در برابرت و مستمندى و توکلى که بر تو دارم رحم کن و من تسلیم جناب توام که امید ندارم به موفقیت
مُعافاةً وَلا تَشْریفاً وَلا تَبْلیغاً اِلاّ بِکَ وَمِنْکَ وَامْنُنْ عَلَىَّ جَلَّ ثَنآؤُکَ
و تندرستى و نه به شرافت و مقامى برسم جز بوسیله تو و از جانب تو و منت نه بر من اى که ثنایت
وَتَقَدَّسَتْ اَسْمآئُکَ بِتَبْلیغى شَهْرَ رَمَضانَ وَاَنَا مُعافاً مِنْ کُلِّ مَکْرُوهٍ
برجسته و نامهایت منزه است باینکه برسانى مرا به ماه رمضان در حالى که سالم باشم از هر ناراحتى
وَمَحْذُورٍ مِنْ جَمیعِ الْبَوائِقِ اَلْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذى اَعانَنا عَلى صِیامِ هذَا
و گرفتارى و از تمام ناگواریها و ناملایمات ستایش خدایى را که کمک داد ما را بر روزه این
الشَّهْرِ وَقِیامِهِ حَتّى بَلَّغَنى آخِرَ لَیْلَةٍ مِنْهُ
ماه و نماز و عبادتش تا مرا به آخرین شبش رسانید

متن دعای قرائت و شروع خواندن قرآن در ماه مبارک رضمان

اَللهُمَّ بِالحَقِّ أَنزَلتَهُ وَ بِالحَقِّ نَزَل
بار خدایا، قرآن را به حق نازل کردی و بدرستی هم نازل شده
اَللهُمَّ عَظِّم رَغبَتی فیه وَ اجعَلهُ نُوراً لِبَصَری وَ شِفاءً لِصَدری وَ ذَهاباً لِهَمّی وَ غَمّی و حُزنی
بار خدایا، میل و رغبت مرا به قرآن بزرگ گردان و آن را روشنایی دیدگانم و سلامتی دلم و پاک‌کننده‌ی غم وغصه و اندوهم قرار بده
اَللهُمَّ زَیِّن بِهِ لِسانی وَ جَمِّل بِه وَجهی وَ قَوِّ بِهِ جَسَدی و ثَقِّل بِهِ میزانی
بار خدایا، زبانم را به خواندن قرآن زینت بخش و چهره‌ام را به سبب آن زیبا گردان و پیکرم را با پیروی از آن نیرومند فرما و اعمالم را با پیروی از آن سنگین گردان
وَ ارزُقنی تِلاوتَهُ عَلی طاعَتِکَ آناءَ اللَّیلِ وَ أَطرافَ النَّهارِ وَ حشُرنی مَعَ النَّبِیِّ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الأَخیار
و توفیق خواندن قرآن در شب و روز و توفیق فرمانبرداری از آن را بر من عطا فرما و مرا با پیامبرت حضرت محمد (ص) و آل برگزیده‌اش محشور گردان

آمد رمضان و عید با ماست / قفل آمد و آن کلید با ماست

آمد رمضان به خدمت دل / و آن کس که دل آفرید با ماست

فرا رسیدن ماه مبارک رمضان بر شما مبارک

* * *

عازم یک سفرم ، سفری دور به جایی نزدیک

سفری از خود من تا به خودم ، مدتی هست نگاهم

به تماشای خداست و امیدم به خداوندی اوست

فرا رسیدن ماه رمضان ، ماه بارش باران رحمت الهی مبارک

التماس دعا

* * *

مژده ای منتظران ماه خدا امده است / ماه شبهای مناجات و دعا امده است

ماه دلدادگی بنده به معبود رسید / بر سر سفره شاهانه گدا امده است . .

* * *

.

السلام ای ماه پنهان پشت استهلال ما / ما به دنبال تو می‌گردیم و تو دنبال ما

ماه پیدا، ماه پنهان، ماه روشن، ماه محو / رؤیت این ماه یعنی نامه اعمال ما

التماس دعای ویژه در این ماه

* * *

میهمانی شد شروع ای عاشقان / نور حق کرده طلوع ای عاشقان

باز مولا سفره داری می کند / دعوت از عبد فراری می کند . .

* * *

.

السلام ای میهمانی خدا / ماه خوب آسمانی خدا

السلام ای روزه داران السلام / عاشقان مخلص ماه صیام . . .

ماه پر برکت رمضان بر شما مبارک

* * *

رمضان آمد و آهسته صدا کرد مرا

مستعد سفر شهر خدا کرد مرا

از گلستان کرم طرفه نسیمی بوزید

که سراپای پر از عطر و صفا کرد مرا . . .

ماه ضیافت الهی بر شما مبارک

* * *

جمع بشید عاشقای ماه رمضون / مهمونی داره خدای مهربون

غنی و گدا رو دعوت می کنه / همه عاشقا رو دعوت می کنه

چی بگم که سفره خیلی با صفاست / صاحب سفره ما امام رضاست

* * *

بازامشب حق صدایت کرده است / وارد مهمان سرایت کرده است

با همه نقصی که در من بوده است / باز هم او دعوتم بنموده است

آغاز ماه مبارک رمضان بر شما مبارک

* * *

حکمت روزه داشتن بگذار / باز هم گفته و شنیده شود

صبرت آموزد و تسلط نفس / و ز تو شیطان تو رمیده شود

هر که صبرش ستون ایمان بود / پشت ‏شیطان از و خمیده شود . .

* * *

.

رمضان شهر عشق و عرفان است / رمضان بحر فیض و احسان است

رمــضــــان، مــاه عــتــرت و قــرآن / گــــاه تــــجدید عهد و پیمان است

رمــضــان امــتــــداد جــــاده نــــور / در گذرگاه هــر مــــسلمــان است

* * *

شب قـدراست وبـرات نوروضیأ میبارد / وه! چه نوریست که ازعرش خدا میبارد

آمـــــــده ماه صیـــام، ماه مبـــارک یـــاران / مغفـــرت بهـــــرما ازسوی خـــدا میبــــارد

* * *

دلادر روزه مهمان خدایی / طعام آسمانی را سرایی

در این مه چون در دوزخ ببندی / هزاران در ز جنت برگشایی . . .