همه ی ما یک روزی خواسته یا ناخواسته باید برویم.اما سکوت اون زیر رو با نوشته های روی سنگ قبر میشکنیم.بعضیا دوست دارن وقتی میمیرن به غیر از اسمشون تاریخ تولد و مرگشون یه چیزی روی سنگ قبرشون بنویسند.خارجیا به این نوشته که معمولا حکیمانه و پند آموزه میگن:اپیتاف.

اما ایرانیهای خودمون تو این مقوله صاحب ذوق وخلاقیت هستند یعنی بودن.چون تقریبا همه کسانی که روی سنگ قبرشون چیزی نوشتن مردند..

 شاید بارها گذرتان به قبرستان ها افتاده باشد و وقتی پا به آنجا می گذاریم تا چشم کار می کند دل نوشته های غمگینی است که بر روی سنگ قبرها نوشته شده است یکی برای پدر ، یکی برای مادر ، یکی برای غم از دست دادن جگر گوشه و...

 همه از مواردی است که هنگام مراجعه به آرامگاه ها یا قبرستان ها نظر هارا به خود جلب میکند اشعار و عباراتی است که بر روی سنگ قبر اموات حک شده است.

کم تر کسی را می یابیم که به قبرستان ها نرفته باشد و بگوید که هرگز قبری را ندیده است که روی آن بیت شعر یا عبارتی (معمولاً از دیدگاه ادبی) نوشته نشده باشد.

.یکی از مهمترین پدیده‌هایی که در زندگی انسان رخ می‌دهد، مرگ است. مرگ حادثه‌ای است که در زندگی همگان جریان می‌یابد و همه طعم آن را خواهند چشید.

بخش قابل توجهی از آیات کریمه قرآن شریف، درباره مرگ و سفر پس از مرگ است که انسان را به سوی بهتر زیستن و بهتر مردن برمی‌انگیزد و از این راه، وعده زندگی برتر را در سرای جاوید برای ایشان عملی می سازد

گذشته از مرگ خود آدمی، در دوره عمر او، مرگ عزیزان، دوستان و دیگران هم برای او رخ می‌دهد، گذشته از مسایل عاطفی که در این باره پیش می‌آید، نخستین چیزی که پس از مرگ یک فرد باید درباره او به انجام رساند، مراسم غسل و کفن و دفن است. پس از آن که مرده‌ای را با رعایت حدود شرعی دفن می‌کنند و به خاک می‌سپارند، بسته به آداب و رسوم هر گروه و سرزمین، به منظور نشان‌دار بودن و باقی ماندن مکان دفن او، بر روی قبرش نشانه‌هایی می‌گذارند، این نشانه‌ها از ساده‌ترین شکل؛ یعنی برجسته‌سازی قبر و گذاردن سنگ و چوبی برای نشان، آغاز شده است و به ساختن قبرهای بزرگ و مقبره‌های آنچنانی با تزئینات و سنگ قبرهای گران‌قیمت می‌رسد

این نشان‌دار کردن قبرها و ساختن بنا و سازه‌هایی با اشکال مختلف بر روی آن، همگی به خاطر شناسایی صاحبان قبر و ترغیب و آسان سازی حضور بستگان و دیگر مؤمنان در کنار قبرها و قرائت فاتحه و دعا و درخواست آمرزش برای مردگان است. آنچه در روایات اسلامی و کتاب‌های دعا به عنوان زیارت اهل قبور و حضور در مزارها مطرح شده، از همین باب است

اما آنچه که در بیشتر قبرها، از سده‌های پیشین تاکنون مشترک است، وجود سنگ قبری است که مشخصات فرد داخل قبر (نام و نام خانوادگی، نام پدر، سال ولادت و وفات و…) را روی آن می‌نویسند

افزون بر اطلاعات شخصی قبرها، بر روی سنگ قبرها و گاه در اطراف و در و دیوار مقبره‌ها، مطالب دیگری نگاشته می‌شود. این نوشته‌ها، شامل شعرها، احادیث، حکمت‌ها و آیه‌های شریفه قرآنی می‌باشد. محتوای این نوشته‌ها نیز معمولا درباره مرگ، زندگی ناپایدار، حیات ابدی اخروی، پند و اندرز و مطالبی از این دست است

گاه بخشی از وصیت عمومی صاحب قبر یا زبان حال او را برای طلب آمرزش و درخواست فاتحه را نیز بر سنگ قبر نقش می‌کنند

بخش مهم و قابل توجهی از نوشته‌های مزارها و قبرهای مسلمانان، به ویژه در ایران، آیات قرآنی  اشعار غمگنی در وصف فرد فوت شده است  که بر روی سنگ‌ها حکاکی می‌شود، یا با خط خوش بر روی دیوار مزار نوشته می‌شود، بهره چندانی برای صاحبان گورها ندارد. جز این که فضای مقبره و روی سنگ‌ها با آیه‌ای از قرآن و خط‌های زیبا، آراسته می‌گردد.

این گونه می‌توان گفت که بهره بیشتر و بهتر، نصیب کسانی می‌شود که در کنار این قبرها حضور یافته و به زیارت اهل قبور می‌آیند، آنها با خواندن این آیه‌های قرآنی و نوشته‌های آموزنده و نورانی پند می‌گیرند و زندگی بهتری را در راستای رسیدن به زندگی برتر آخرتی ترسیم می‌نمایند.

شاید داستان زیر نمونه ای از نوشته های روی سنگ قبرها باشد:

روزی از روزها، هنگامی که اسکندر مقدونی در یکی از شهرهای ایران از گورستانی عبور می کرد از دیدن نوشته های روی سنگ قبرها به شدت متعجب شد.

پیرمردی را که آنجا بود مخاطب قرار داد و پرسید: "چرا در شهر شما همه مردم در سنین کودکی یا نوجوانی می میرند؟" و در همان حال به سنگ قبرها اشاره کرد که روی آنها نام فرد درگذشته و مدت زندگی او نقش بسته و همه عددها بین یک تا ده بود.

پیرمرد سری تکان داد و گفت: "رسم ما این است که به جای عمر طبیعی افراد، میزانی را که شخص در عمرش گناه نکرده به عنوان عمر واقعی و ارزشمند او حساب می کنیم. هر کسی در آخر عمرش، روزهایی را که مرتکب گناه نشده می شمرد و حساب می کند که چند سال می شود.

 اگر بطور مثال جمع همه روزهای بدون گناه دو سال شود، ما روی سنگ قبر او می نویسیم مدت زندگی دو سال."

اسکندر در اندیشه فرو رفت و از پیرمرد سئوال کرد: "اگر اسکندر در شهر شما بمیرد، روی سنگ قبر او چه خواهید نوشت؟"

آن مرد روشن ضمیر پاسخ داد روی سنگ قبر او می نویسیم: «اسکندر، مردی که هرگز زاده نشد!»

راستی فکر می‌کنید؛ اگر چنین قانونی رعایت شود، روی سنگ قبر ما چه خواهند نوشت؟ لحظاتی فکرکنیم... بعد عمر خود را محاسبه کنیم.