کوچه‏هایى که هر کدام به نام شهیدى آذین شده، فراموشى ما را جار مى‏زند؛ آن گاه که از مرثیه خون شهید، تنها آهنگ پروازش را مى‏شنویم، آن گاه که در پس گریه‏هاى مادر شهید، زبانى براى تسلى نداریم؛ جز مشتى واژه‏هاى کلیشه؛ جز الفاظى که نشان بى‏دردى ماست.

فلسفه خون شهید

شهدا رفتند تا ما ماندن را دریابیم. فلسفه خون شهید، جز پیام روشن حرکت نیست؛ حال آنکه خیابان‏هاى غبار گرفته در هجوم معصیت، سال‏هاست وجدان زمان را زیر سؤال برده است. بازارهاى مسخ شده در هیاهوى نان، سالیانى است حقیقت ایمان را به حراج گذاشته است.

میراث شهیدان

به هوش باشیم که شهدا، چشم بیدار تاریخند و هر لحظه، در شهود زوایاى عمل ما. یادمان باشد، ما میراث دار حریم مردانى هستیم که رایحه معاد را در کالبد جهان ما دمیده‏اند؛ شهدایى که مصداق بارز حضورند و تجلّى آشکار هدایت.

فراخوان شهادت

یادمان باشد راه دراز است و مقصد بلند!

یادمان باشد این جاده را چراغ خون شهدا روشن نگاه داشته تا ما به سلامت بگذریم!

یادمان باشد که شهدا، تاوان فراموشى خاک را به قیمت نفس‏هایشان پرداختند؛ تا امروز من و تو، بر هم نهیب زنیم که دارد دیر مى‏شود. باید برخاست و صداى همیشه جارى شهیدان را دریافت که از مصدر عاشورا، ما را به حضورى پر رونق فرا مى‏خوانند.

جنگ تمام نشده است

جنگ به پایان نرسیده است! همان گونه که اُحُد نیمه‏ای پنهان داشت. مبادا غنیمت، هزیمت ما را رقم بزند و زرق و برق سال‏های آرامش، چشم‏های نافذمان را کور کنند!

                                           همیشه به یاد شهدا باشیم