بسم رب الشهدا

شهدا سلام

حالتون رو نمی پرسم چون می دونم حال شما خوبه . اگر از حال ما خواسته باشید اصلا" تعریفی نداره . خسته و جا مونده ایم .

خیلی ببخشید دیر به دیر یاد شما می افتیم مگه هفته دفاع مقدسی ، هفته بسیجی ، یادواره شهدایی چیزی باشه که یاد شما کنیم . سرمون شلوغه ، در گیر زر و زور این دنیا شدیم ، اونقدر که حتی یه ساعت هم برای شما وقت نداریم . میگید نه ؟! نمونه اش همین یادواره شهدای هفته پیش ، مسجد خودمون .

شرمنده که قبراتون مهجور مونده و خیلی چیزا یادمون رفته .

خیلی ببخشید که پدر و مادراتون رو گاه گاهی تو کوچه پس کوچه های پر پیچ و خم و شلوغ این شهر بی در و پیکر با سلامی و و السلامی یاد می کنیم .

راستی می خواستم از همین جا و از طریق همین دلنوشته از طرف همه بر و بچه هایی که گهگاهی به بهونه یاد شما خلوت قشنگتون رو بهم می زنن عذر خواهی کنم ، ببخشید که مزاحم اوقات شریفتون میشیم .

شهدا خوب می دونیم شما رفتید تا ما متحد باشیم ولی افسوس که موریانه نفاق به جونمون افتاده .

شهدا خوب می دونیم شما رفتید تا حجاب روی سر زنا و دخترامون بمونه ولی شرمنده ایم که امروز اثری از حجاب نیست .

شهدا خوب می دونیم شما رفتید تا پشتیبان ولایت باشید ولی ما موندیم بر سر  تشخیص مصلحت خودمون .

شهدا خوب می دونیم شما رفتید تا امنیت پایدار بمونه ولی با عرض پوزش باید بگم ما خودمون شدیم مخل امنیت .

شهدا شما رفتید و ما موندیم در این نا کجا آباد دنیا ، در این منجلاب خودپسندی و غرور ، در پشت میز هایی که حتی حاضر نیستیم لحظه ای از آن سو به آن نگاه کنیم .

ما موندیم با نگاه پرسش گر شما که بعد از ما چه کردید ؟

ما موندیم و کوله باری از خاطرات شما .

خلاصه ما موندیم و خودمون ....